Wirus FIV. Objawy, diagnostyka, leczenie oraz opieka nad kotem

FIV (koci AIDS) jest to wirus nabytego niedoboru immunologicznego kotów, wywołuje u zwierząt niedobór odporności. Po raz pierwszy opisano go w 1986 roku, w Kalifornii.   

FIV jest niestety nieuleczalny. Jest wirusem, który może się nie ujawnić od razu, kot może być chory i nie mieć objawów. Układ odpornościowy zostaje nieodwracalnie uszkodzony, a nawracające infekcje prowadzą do śmierci kota.  Zdrowy kot może się zarazić przez różnego rodzaju płyny ustrojowe (ślina, krew, mleko, nasienie itp.) od zarażonego zwierzaka.  Najczęściej do zakażenia dochodzi podczas walk kotów wolnożyjących i wychodzących, dlatego dbajmy o swoje koty i nie wypuszczajmy, pomożemy im w ten sposób żyć bezpiecznie bez narażenia na utratę życia lub zdrowia.  Podczas trwania choroby możemy wyróżnić pięć faz rozwoju choroby: 

Faza I – Jest to faza, o której możemy mówić, iż rozpoczyna się w momencie kontaktu kota z wirusem i trwa do 6-9 tygodni. W tym czasie występuje bardzo duża ilość wirusa we krwi zwierzęcia. Występujące objawy: widoczna trzecia powieka, gorączka, powiększone węzły chłonne, kot jest apatyczny oraz występują zaburzenia żołądkowo-jelitowe. 

Jeśli zwierzę posiada dobrą odporność, objawy mogą się nie pojawić. W tej fazie wirus się namnaża w organizmie kota. 

Faza II – jest to faza bezobjawowa (nie zachodzą żadne charakterystyczne zmiany kliniczne w organizmie). Faza ta może trwać od kilku miesięcy do kilku lat. Kot staje się w tym momencie nosicielem wirusa i jest zagrożeniem dla innych kotów. 

Faza III – podczas trwania tej fazy możemy zauważyć pogarszającą się kondycję kota, węzły chłonne są powiększone. Kot staje się powolniejszy, częściej śpi, mniej je – bywa, że jest to tłumaczone wiekiem kota. Faza ta może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. 

Faza IV – Pogarszająca się kondycja skóry, zębów, infekcja górnych dróg oddechowych, zapalenie dziąseł, trudno gojące się rany. Koty wymiotują, moją coraz mniejszy apetyt, waga spada. 

Faza V – Występuje bardzo duże osłabienie organizmu, niewydolność wielonarządowa (nerek, wątroby, serca). 

Znajdź artykuły dla swojego zwierzaka z kodem zniżkowym: zdrowie. Kliknij tutaj

Wykrywanie wirusa

Obecność FIV możemy sprawdzić za pomocą testów diagnostycznych wykorzystujących metodę ELISA (test immunoenzymatyczny inaczej nazywany immunoenzymosorpcyjnym). Test FIV należy wykonać u zwierząt powyżej 6 miesiąca życia. Do badania wystarczy nam kropla krwi kota. Test trwa 10 minut, po tym czasie widzimy na teście wynik czy nasz zwierzak jest wolny od niego czy ma w organizmie obecnego wirusa. Jeśli wynik jest pozytywny i chcemy upewnić się co do obecności wirusa możemy zrobić dodatkowe badania w specjalnym laboratorium. Niestety wirus jest nieuleczalny, jeśli kot nabędzie wirusa nie jesteśmy się go w stanie pozbyć z organizmu. Możemy natomiast poprawić odporność kota i chronić przed wtórnymi infekcjami i innymi wirusami stosując: szczepienia, odrobaczenia, leczenie pojawiających się problemów zdrowotnych. 

Jak można uchronić kota przed wirusem FIV? 

Jedyną pewną metodą zabezpieczenia kota przed infekcją jest minimalizowanie jego ekspozycji na możliwość zarażenia się wirusem FIV. Wirus ten jest przenoszony przede wszystkim przez ugryzienia, przez co ryzyko zarażenia się wirusem wzrasta znacznie wśród kotów wychodzących. Przede wszystkim kota nie powinno się wypuszczać, w ten sposób uchronimy go przed bójkami z innymi kotami i kotami wolnożyjącym, które z większym prawdopodobieństwem mogą być nosicielami wirusa, niż koty niewychodzące. Dodatkowo, bardzo rozsądnym posunięciem jest pilnowanie, aby kontakt z naszym kotem miały tylko zwierzęta niezarażone wirusem FIV.

Co w przypadku kiedy u naszego kota wykryto wirusa?

Niestety do dnia dzisiejszego nie wynaleziono leku na koci FIV. Leczenie kota jest ograniczone w zasadzie do zapewnienia mu bezpiecznych warunków do życia. Mimo, iż ciężko jest oszacować liczbę lat, jaką kot zarażony wirusem FIV może przeżyć, to kot zarażony tym wirusem może żyć bardzo długo, jeśli będzie otoczony odpowiednią opieką. Takie zwierzę powinno być wykastrowane oraz niewypuszczane na zewnątrz: po pierwsze, aby zniwelować ryzyko złapania innych chorób przez zwierzę, po drugie aby nie zarazić kotów żyjących w okolicy. Dodatkowo, przynajmniej raz na pół roku powinny mieć miejsce wizyty u weterynarza, gdzie szczegółowej ocenie muszą być poddane węzły chłonne, zaś raz do roku kot powinien mieć zbadaną krew oraz mocz. Odpowiednia opieka oraz zwracanie uwagi na każdą niepokojącą zmianę w wyglądzie bądź zachowaniu pupila, może zapewnić mu długi i spokojny żywot.  

Komentarze (0)

Brak komentarzy w tym momencie.